«وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّه‏؛ نعمت خداوند را به یاد آورید.)(مائده:7)

هر وسیله‌ای با کار کردن و ساییده شدن کهنه می‌شود که تعویض یا تعمیر شود.

اما خدا نعمتی به انسان عنایت کرده که با سال‌ها کار کردن تغییری در آن ایجاد نمی‌شود.

 قلب! قلب! همین قلب خودمان!

(یک قلب سالم در حالت معمولی دقیقه‌ای 70 بار، هر ساعت 4200 بار، در شبانه روز 100800 بر و در یک سال 36000792 بار در سینه باز و بسته می‌شود. این گوشت‌ها مرتب به همدیگر می‌خورند و هر بار قلب، خون را با فشار بیرون می‌دهد و به همه بدن پخش می‌کند، بعد خون را می‌مکد و با فشار بر می‌گرداند، لحظه‌ای آسایش ندارد و برای مدتی طولانی این کار را ادامه می‌دهد. حالا کدام وسیله‌ای را سراغ دارید که 36 میلیون بار به همدیگر بسابند و  تغییری در آن ایجاد نشود؟

حیرت آورست! فشار قلب باعث می‌شود که خون طول رگ‌ها را (7500 کیلومتر، یعنی مسافت بین تهران و نیویورک) در یک ساعت طی کند. مقدار حجم خونی را که قلب در مدت یک سال تلمبه می‌کند و می‌برد و می‌آورد، 2600000 (دو میلیون و ششصد هزار) لیتر است که برای حمل چنین خونی 81 تانکر هیجده چرخ لازم است که قلب با این جثه کوچکش این کار را انجام می‌دهد!((از مهربان)

گرچه نعمت‌های خداوند شمارش‌پذیر نیستند «وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها»(نحل:18) اما به اندازه توان خودش باید سپاس‌گزار باشد.

چه کنیم که بشر در برابر خداوند چنین حالتی ندارد بلکه

«إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ؛ انسان در برابر نعمت‌های پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است.»(عادیات:6)