به شخصی که صاحب مقام بلندی شده بود پرسیدند از کجا به این مقام رسیدی؟

گفت از دعای مادرم.

شبی مادرم از من آب خواست رفتم بیرون برایش آب تهیه کردم وقتی که برگشتم او به خواب رفته بود تا صبح بالای سرش ایستادم.

وقتی مادر بیدار شد پرسید پسرم چرا ایستاده‌ای؟ ماجرا را برایش نقل کردم او بلند شد نماز خواند و دعا نمود که :

«الهی همانطور که او مرا عزیز و بزرگ نمود تو هم او را میان خلق عزیز و بزرگ گردان»

انسان‌ها زمینی باارزش و کمیاب در اختیار دارند اما به داشته‌های دیگران نگاه می‌کنند و با غافل ماندن از زمین خود دیگران در آن بذر می‌پاشند و محصول خود را درو می‌کنند.

دل هر انسان زمین کشتزار اوست.

زمینی که تمییز و پاکیزه باشد محصولش طیب خواهد بود. خود و دیگران از ثمره این زمین بهره‌مند می‌شوند.

اگر زمین شورزار و کویری باشد هر زحمتی کشیده شود جز رنج چیز دیگری برداشت نمی‌دهد.

زمین با محصول خود انس دارد حتی در صحرای کویری زمین محصول خارگونه‌اش را نیز تنها نمی‌گذارد.

اما انسان از دل خود که بهترین زمین باارزشی که هدیه رایگان الهی است غافل مانده و از آن استفاده نمی‌کند.

دل اگر پاک و مطهر باشد محصولش هدایت و روشنی‌بخش خواهد بود که خود و دیگران را به صراط مستقیم آن راه پرنعمت متصل می‌نماید.

اما اگر دل ناپاک باشد هر بذری در آن بپاشی میوه‌اش آلوده خواهد بود که هم صاحب بذر و هم دیگران را به رذالت مسموم می‌کند و هدایت و روشنایی برای همیشه خاموش خواهد کرد.

دلمان را برای پاکیزه شدن به طبیب دل‌ها «آقا امام زمان» وصل نماییم تا هم خود روشن بماند و هم دیگر دل‌ها را نیز روشن نماید.

«وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذی خَبُثَ لا یَخْرُجُ إِلاَّ نَکِداً کَذلِکَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَشْکُرُونَ؛ سرزمین پاک گیاهش به اذن پروردگارش (فراوان و پربار) بیرون می‌آید، و آن (سرزمینی) که پلید است (گیاهش) جز اندک و بی‌خیر بیرون نمی‌آید. این چنین ما آیات را گوناگون می‌آوریم برای گروهی که سپاس می‌گزارند.» (اعراف/58)

 برداشت از آیة پنجاه و هشتم سوره اعراف.

چقدر خداوند مهربانی داریم

تمام وجود و هستیمان از آن خداست

هیچ متاعی را نمی‌توان گفت که از آن من است

تمام بدنمان متعلق به خداست

باید برای او کار کرد

اما چه کنیم که...

بعضی وقت‌ها کار برای خدا را فراموش می‌کنیم

 نه! فراموش نمی‌شود..

می‌گوییم دوست دارم که چنین کنم...

اگر شما پولی به کسی بدهید تا برای شما خرید کند اما شخص برای دیگری وسیله‌ای بخرد وجدانا ناراحت نمی‌شوید...

من که باشم ناراحت می‌شوم که هیچ!

دیگر به او چیزی نمی‌دهم تا...

اما! اما! ...

این خدای مهربان تمام نعمت را به ما داده اما برای دیگران مصرف می‌کنیم...

چه جوابی می‌توانیم به خدا بدهیم.

با این ویژگی ما باز هم 

اگر به سوی خدا بروی خدا این صفت را دارد که:  

«... یَا مَنْ یَجْتَبِی صَغِیرَ مَا یُتْحَفُ بِهِ، وَ یَشْکُرُ یَسِیرَ مَا یُعْمَلُ لَهُ. وَ یَا مَنْ یَشْکُرُ عَلَى الْقَلِیلِ وَ یُجَازِی بِالْجَلِیلِ وَ یَا مَنْ یَدْنُو إِلَى مَنْ دَنَا مِنْهُ. وَ یَا مَنْ یَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ مَنْ أَدْبَرَ عَنْهُ ...»

ترجمه:

اى خداوندى که واپس نمى‏‌زنى ارمغانى را که به پیشگاهت آرند، هر چند خرد و بى‏‌مقدار باشد، و هیچ کارى را بى‏‌اجر نمى‏‌گذارى، هر چند ناچیز باشد. اى خداوندى که اندک عملى را مى‏‌پذیرى و بر آن پاداش بزرگ مى‏‌دهى. اى خداوندى که نزدیک مى‏‌شوى به هر کس که به تو نزدیک گردد. اى خداوندى که به نزد خود فرا مى‏‌خوانى آن کس را که از تو روى گردانیده است.

کمک! کمک! کمک! کمک........

نسل‌های نو را دریابیم

چقدر از پیام‌ کارتون‌های خارجی مطلع هستید!!!!

از بازی‌های کامپیوتری چطور؟؟؟؟؟

بچه‌های ما پیامها را گرفته‌اند

بیست سال دیگر اثرش را در زندگی خواهید دید

پس...

در آینده مطالبی در این زمینه خواهم نوشت.

و عده‌ای دوست دارند در زندگی هدف الهی را دنبال کنند و مسیری را طی کنند که به سعادت آنها کمک کند و زندگی‌شان سعادتمند پایان یابد

 اما عده‌ای جاهلانه روبروی این گروه می‌ایستند و آنها را متهم به خودنمایی می‌کنند و می‌گویند این افراد راحتی‌ها را کنار گذاشته و تن به

 سختی‌های شیطانی داده تا به ظاهرهای دنیا برسند.

وای! خود به بیراهه رفته‌اند؛ ندانسته یا خود را به غفلت زده. مثل سر دو راهی که تابلو را ندیده بنگرد و به مسیر انحرافی پا بگذارد و از جاده

مستقیم دور و دورتر شود.

آب صاف از جوی نوشیدم، مرا خواندند پست

گرچه خود، خون یتیم و پیرزن نوشیده‌اند.

                                                         پروین اعتصامی

 نفس انسان همچون روباه طناز است. روح و جسم را باید از دستبرد این موجود حیله باز دور نگه داشت. با اندک غفلتی، این نفس لحظه‌ای در شکار روح و جسم درنگی نمی‌کند و او را به چنگ رذائل خود می‌گیرد و دست و پا زدن‌های بعد از چنگ جز از بین بردن خود تاثیری ندارد.

«اسیر روبهِ نفس آن چنانیم       که گویی پر شکسته ماکیانیم» 1

بهترین راه برای رهایی از این دام کشنده دوری کردن از دانه‌های این دام است که چه زیبا فرمود آن خدای زیبایی‌ها «وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِش‏؛ به کارهای زشت نزدیک نشوید.» 2 با دور شدن از اطراف دام خود را نجات خواهیم داد.

------------------------------------------------ 

1.پروین اعتصامی

2.انعام/151.

«وإنّ الفجار لفی جحیم یصلونها یومَ الدین وما هم عنها بغائبین وما أدریک ما یوم الدین ثم ما أدریک ما یوم الدین یوم لا تملک نفس لنفس شیئاً والأمر یومئذٍ لله» (سوره انفطار/14-19)

انسانها در دنیا یا بر اساس «روابط» کار می‏کنند یا بر محور «ضوابط»؛ اما در قیامت هم راه ضوابط (کار شخص برای خود) بسته است و هم راه روابط (کار دیگران برای شخص).

قرآن کریم درباره قطع ضوابط می‏فرماید: (تقطعت بهم الأسباب) (سوره بقره، آیه 166). در دنیا بر اساس نظام علّی و معلولی، گرسنه و تشنه با طعام و آب خود را سیر و سیراب می‏کنند، اما این علل و اسباب در قیامت قطع می‏شود. از این رو راهی برای رفع گرسنگی و تشنگی نیست. درباره قطع روابط نیز می‏فرماید: پس از دمیده شدن در صور نَسَب رخت برمی‏بندد: (فلا أنساب بینهم) (سوره مؤمنون، آیه 101)؛ همه از خاک سربرمی‏آورند و نسبتها و روابط برچیده می‏شود.

برخلاف دنیا که برادری مشکل برادر خود یا پدری مشکل خانواده خود را حل می‏کرد، رشته‏های ارتباط در قیامت گسسته است: (لابیع فیه ولا خلّة) (سوره بقره، آیه 254)؛ نه از داد و ستد خبری است و نه از دوست‏یابی و رفیق‏بازی. در آن روز احدی مالک چیزی نیست و کار تنها به دست خداست.

البته شفاعت، امری ثابت و حق است، ولی زمینه‏سازی آن در دنیاست. آنها که در دنیا زمینه سعادت آخرت را فراهم کرده‏اند، در قیامت از محصول کار خود بهره می‏برند؛ اما اگر در دنیا با شفعای قیامت پیوندی نداشته‏اند، در قیامت نمی‏توانند از آن مدد بگیرند.

تسنیم، ج1، ص409.

یارو می‌گفت؛ بچه‌ که بودیم می‌گفتند بچه است نمی‌فهمه، بعد می‌گفتند نوجوونه نمی‌فهمه، بعد می‌گفتند جوونه خامه نمی‌فهمه، بعد می‌گفتند، پیره نمی‌فهمه، اما بعد از مرگمون میگن؛ عجب آدم فهمیده‌ای بود!

«وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّه‏؛ نعمت خداوند را به یاد آورید.)(مائده:7)

هر وسیله‌ای با کار کردن و ساییده شدن کهنه می‌شود که تعویض یا تعمیر شود.

اما خدا نعمتی به انسان عنایت کرده که با سال‌ها کار کردن تغییری در آن ایجاد نمی‌شود.

 قلب! قلب! همین قلب خودمان!

(یک قلب سالم در حالت معمولی دقیقه‌ای 70 بار، هر ساعت 4200 بار، در شبانه روز 100800 بر و در یک سال 36000792 بار در سینه باز و بسته می‌شود. این گوشت‌ها مرتب به همدیگر می‌خورند و هر بار قلب، خون را با فشار بیرون می‌دهد و به همه بدن پخش می‌کند، بعد خون را می‌مکد و با فشار بر می‌گرداند، لحظه‌ای آسایش ندارد و برای مدتی طولانی این کار را ادامه می‌دهد. حالا کدام وسیله‌ای را سراغ دارید که 36 میلیون بار به همدیگر بسابند و  تغییری در آن ایجاد نشود؟

حیرت آورست! فشار قلب باعث می‌شود که خون طول رگ‌ها را (7500 کیلومتر، یعنی مسافت بین تهران و نیویورک) در یک ساعت طی کند. مقدار حجم خونی را که قلب در مدت یک سال تلمبه می‌کند و می‌برد و می‌آورد، 2600000 (دو میلیون و ششصد هزار) لیتر است که برای حمل چنین خونی 81 تانکر هیجده چرخ لازم است که قلب با این جثه کوچکش این کار را انجام می‌دهد!((از مهربان)

گرچه نعمت‌های خداوند شمارش‌پذیر نیستند «وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها»(نحل:18) اما به اندازه توان خودش باید سپاس‌گزار باشد.

چه کنیم که بشر در برابر خداوند چنین حالتی ندارد بلکه

«إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ؛ انسان در برابر نعمت‌های پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است.»(عادیات:6)

رُوِیَ عَن عَلِیِّ اَمیرِالمُومِنینَ aقالَ: «کَما اَنَّ الشَّمسَ وَ الَّلیلَ لایَجتَمِعانِ کَذلِکَ حُبُّ اللهِ وَ حُبُّ الدُّنیا لایَجتَمِعانِ». (غرر الحِکَم و دُرر الکَلِم، ص536.)

 نور و ظلمت در یک جا جمع نمی‌شوند و دل ظرف محبّت خداوند است و دو شی و دو چیز در او جای نمی‌گیرد، محبّت و دل بستگی به خداوند یعنی نورانیّت، نشاط، آرامش، برکت، نیکوکاری. و محبّت و دل بستگی به دنیا، یعنی ظلمت، تاریکی، اضطراب، افسردگی، فساد، گناه و معصیت. حالا انسان ببیند در شبانه روز زندگی خود چه چیز را انتخاب می‌کند؟‌ این از عمل انسان معلوم می‌شود. آیا دل را در اختیار صاحب خان? با محبت خود و انجام فرامین او قرار داده‌ایم؟ یا اینکه با نافرمانی، معصیت و گناه صاحب خانه را از دل بیرون کرده به مستأجر و یا بالاتر به غاصبی که محبّت دنیا و شیطان است داده و دل را بیمار کرده‌ایم؟

انسانی که کارهای شیطانی انجام می‌دهد و می‌گوید خدا را دوست دارم، حرفش یک دروغ و فریب شیطان است. او دل را به شیطان تحویل داده است. البته چون خداوند کریم، مهربان و توّاب است، انسان می‌تواند با توبه و انجام اعمال نیک دل خود را از شیطان پس گرفته و ظرف محبّت خدا کند.