زندگی انسان همیشه با گرفتاری‌ها و بلاها همراه است؛ چون دنیایی که در آن هست با حادثه‌ها حرکت می‌کند.

مهم این است که انسان در گرفتاری‌ها مقاوم و استوار باشد و با بادهای بلا نلرزد.

بهترین وسیله‌ای که بتوان در گرفتاری‌ها از آن بهره گرفت نماز است زیرا خداوند نماز را برای یاری رساندن به انسان‌ها هدیه داده است که انسان می‌تواند با این نماز خود را نجات دهد وبه طرف آرامش و آسایش حرکت کند.

چنانکه خداوند می‌فرماید: « وَ اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة؛ از صبر و نماز کمک بگیرید.» بقره/43

خداوند خالق ما است و از اسرار درون ما و از نیازهای ما آگاه است. بنابراین، می‌داند در مشکلات انسان باید چگونه عمل کند. می‌فرماید از صبر و نماز کمک بگیرید.

نماز از همه چیز مقدم‌تر است چون نجات‌بخش است:

داستان:

در دوران جوانى به ورزش ‍ کشتى مى رفت روزى براى انجام مسابقات به اتفاق هم به سالن رفتیم. مسابقات فینال بود، در میان جمعیت به تماشا نشسته بودم که چند نفر از رقیبان با هم مبارزه کردند. نوبت به عباس رسید. چند بار نام او را براى مبارزه خواندند، امّا او حاضر نشد. تا این که دست رقیب او را به عنوان برنده مسابقه بالا بردند. نگران شدم به خودم مى‌گفتم: یعنى عباس کجا رفته؟ در جستجوى او بودم نگاهم به او افتاد که از درب سالن وارد مى‌شد. جلو رفتم و گفتم: کجا بودى؟ اسمت را خواندند، نبودى؟

گفت: وقت نماز بود، نماز از هر کارى برایم مهمتر است. رفته بودم نماز جماعت.

اینقدر نماز اول وقت به جماعت، برای عباس حاجی زاده مهم بود که بعد از شهادتش وقتی وصیت نامه‌اش را خواندیم نوشته بود: «برادران و خواهران عزیز! اگر خواستید خودسازی کنید، از نماز کمک بگیرید، البته نماز اول وقت در مسجد به خضوع و خشوع و از روی صبر.» ستارگان خاکى ، صفحه 219