هر انسانی در زندگی دنیایی خود برای نشان دادن موفقیت خود در آزمونی شرکت می‌کند که مدرسه یا دانشگاه برای او طرح کرده است و با آوردن نمره قبولی خود را در مرتبه‌ای بالاتر می‌بیند.

اما همین انسان برای پیشرفت معنوی و ملکوتی خود باید در آزمونی که خداوند طرح می‌کند شرکت کند. ویژگی این طرح این است که زمان آن مشخص نیست و شرکت کنندگان در این رقابت محدودیت سنی، تحصیلی و جنسیتی ندارند. «أَ وَ لایَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی‏ کُلِّ عامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لا یَتُوبُونَ وَ لا هُمْ یَذَّکَّرُون؛ آیا آنها نمی‌بینند که در هر سال یک یا دو بار آزمایش می‌شوند؟ باز توبه نمی‌کنند و متذکر هم نمی‌شوند.» (توبه/126)

در این جایگاه هر کس نمی‌تواند ادعا کند که من مسلمانم، من محب اهل بیت علیهم السلام هستم و پیرو و شیعه امیرمؤمنان می‌باشم مگر اینکه آزمونی را که خداوند در همین موضوع طرح می‌کند باید و حتما شرکت کند که در صورت قبولی، خداوند مدرک آن ادعا را با مهر واقعی به او اعطا می‌کند: «أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لایُفْتَنُون‏؛ آیا گمان کردند به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟.» (عنکبوت/2)

موضوع‌هایی که خداوند در آزمونش مطرح می‌کند چنین است:

1. ترس

2. گرسنگی، فقر

3. کم کردن مال‌ها

4. گرفتن جان

5. کمبود میوه‌ها

هر کسی بتواند با حوصله و استقامت در این آزمون موفق شود خداوند در همان جلسه آزمون به او مدرک صبر اعطا می‌کند. «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرین؛ شما را مى‏آزماییم به ترس و گرسنگى و کمبود در دارایی‌ها و نفس‌ها و فرزندان، و در این آزمایش به شکیبایان مژده بده.» (بقره/155)

از نکته‌های مهم این مدرک الهی این است که با این مدرک باید دنبال کار برود و مثل دنیا نیست که با چندین مدرک، کار مناسب برای او پیدا نمی‌شود. این مدرک سبب می‌شود کاری را که انتخاب می‌کند خیلی دقیق و مسئولانه انجام بدهد نه اینکه انجام می‌دهد بلکه کار دقیق از او می‌خواهند: «لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً؛شما را بیازماید که کدام یک از شما نیکوکارتر است.» (هود/7)