ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها همان جوشش چشمة کوثری است که با جاری شدن خود مادران نمونه‌ای را در عالم پرورش داد تا فرزندانی تربیت کنند که ادامه دهندة نسل و مکتب الهی پیامبر باشند.

... و در آن زمان متلاطم که «پسرها» را بهترین محصول زندگی مشترک می‌دانستند انگشت‌ها سوی پیامبر به اشاره گرفته شده بود و چه مستانه قهقه سر می‌دادند و با خود واگویه‌هایی داشتند که پیامبر «ابتر» و برای خانه‌اش روشنایی باقی نگذاشته است و خط نسلش به بن بست کشیده شد و این انتها همان خواسته‌ای بود که ما از خدایانمان دست نیاز بلند می‌کردیم تا مردم را از راه پیامبر به راه خودمان «که خود بیراهه‌ای بیش نیست» بکشانیم.

... و چه احساس افتخاری که پیامبر با خدیجه دارد. در چنین روزی پیامبر خوشحال‌تر از همیشه منتظر آمدن «نعمت بهشتی» است.

دو گروه با دو خوشحالی متناقض

آن عده برای بیراهه کشیدن مردم خوشحالند که پیامبر «پسری» ندارد تا ادامه دهندة راه او باشد

اما پیامبر چه خوشحال از اینکه خداوند به او نعمتی داد که خود او را «کوثر» نامید.

آنچه دشمنان طرح ریخته بودند پیامبر با عنایت خداوند و اعطای «کوثر» برنامه‌ای پیچید که دشمن و طرحش را به خودشان پیچاند. کوثر محصولی شد تا نسل پیامبر برای همیشه باقی بماند و دشمنانش برای همیشه ابتر بمانند.

ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها همان جوشش چشمة کوثری است که با جاری شدن خود مادران نمونه‌ای را در عالم پرورش داد تا فرزندانی تربیت کنند که ادامه دهندة نسل و مکتب الهی پیامبر باشند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ *فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ *إِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ *(کوثر/1-3)

این روز بر همة مادران و همسران فاطمی مبارک

 نفس انسان همچون روباه طناز است. روح و جسم را باید از دستبرد این موجود حیله باز دور نگه داشت. با اندک غفلتی، این نفس لحظه‌ای در شکار روح و جسم درنگی نمی‌کند و او را به چنگ رذائل خود می‌گیرد و دست و پا زدن‌های بعد از چنگ جز از بین بردن خود تاثیری ندارد.

«اسیر روبهِ نفس آن چنانیم       که گویی پر شکسته ماکیانیم» 1

بهترین راه برای رهایی از این دام کشنده دوری کردن از دانه‌های این دام است که چه زیبا فرمود آن خدای زیبایی‌ها «وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِش‏؛ به کارهای زشت نزدیک نشوید.» 2 با دور شدن از اطراف دام خود را نجات خواهیم داد.

------------------------------------------------ 

1.پروین اعتصامی

2.انعام/151.

با دشمن نباید راحت و سبکسری صحبت کرد چرا دشمن همان فریب دهنده جدمان حضرت آدم است. 

چون یکبار دشمن ما را گزیده الان باید پوستش را کند نه اینکه باز در آستینمان با ناز و کرشمه پرورشش دهیم.

«عدو را به فرصت باید کند پوست»   

«وإنّ الفجار لفی جحیم یصلونها یومَ الدین وما هم عنها بغائبین وما أدریک ما یوم الدین ثم ما أدریک ما یوم الدین یوم لا تملک نفس لنفس شیئاً والأمر یومئذٍ لله» (سوره انفطار/14-19)

انسانها در دنیا یا بر اساس «روابط» کار می‏کنند یا بر محور «ضوابط»؛ اما در قیامت هم راه ضوابط (کار شخص برای خود) بسته است و هم راه روابط (کار دیگران برای شخص).

قرآن کریم درباره قطع ضوابط می‏فرماید: (تقطعت بهم الأسباب) (سوره بقره، آیه 166). در دنیا بر اساس نظام علّی و معلولی، گرسنه و تشنه با طعام و آب خود را سیر و سیراب می‏کنند، اما این علل و اسباب در قیامت قطع می‏شود. از این رو راهی برای رفع گرسنگی و تشنگی نیست. درباره قطع روابط نیز می‏فرماید: پس از دمیده شدن در صور نَسَب رخت برمی‏بندد: (فلا أنساب بینهم) (سوره مؤمنون، آیه 101)؛ همه از خاک سربرمی‏آورند و نسبتها و روابط برچیده می‏شود.

برخلاف دنیا که برادری مشکل برادر خود یا پدری مشکل خانواده خود را حل می‏کرد، رشته‏های ارتباط در قیامت گسسته است: (لابیع فیه ولا خلّة) (سوره بقره، آیه 254)؛ نه از داد و ستد خبری است و نه از دوست‏یابی و رفیق‏بازی. در آن روز احدی مالک چیزی نیست و کار تنها به دست خداست.

البته شفاعت، امری ثابت و حق است، ولی زمینه‏سازی آن در دنیاست. آنها که در دنیا زمینه سعادت آخرت را فراهم کرده‏اند، در قیامت از محصول کار خود بهره می‏برند؛ اما اگر در دنیا با شفعای قیامت پیوندی نداشته‏اند، در قیامت نمی‏توانند از آن مدد بگیرند.

تسنیم، ج1، ص409.

نظری کن که زجا برخیزم

من افتاده زپا بر خیرم

بشنوم مژده دیدار تو را

گر من از باد صبا بر خیزم

بهر دیدار تو ای شاه بیا

من مسکین گدا بر خیزم

تا بر آورده شود حاجت نو

سحر از بهر دعا بر خیزم

بشنوم زآمدنت گر خبری

بی مهابا به خدا بر خیزم

پشت در منتظردیدارم

برون از خانه بیا برخیزم

السلام علیک یا اُمُ الحسن و الحسین سیدی شباب اَهل الجنة

روز دوازدهم فروردین از روزهای مهم در ایران اسلامی است. 

بعد از ورود امام به سرزمین ایران و پیروزی آن در

بیست و دوم بهمن 1357 امام از مردم خواستند تا به «جمهوری اسلامی»

که هدف این انقلاب بود رأی بدهند.

مردم عزیز ایران با پیروی از رهبرشان امام خمینی در روز دوازدهم فروردین 1358 با وحدت و یکپارچگی

به پای صندوق‌های رأی آمدند و بالای 98? از جمعیت کشور ایران

به «جمهوری اسلامی» رأی «آری» دادند.  

این روز بزرگ رفراندوم ایرانی را به همه ایرانیان سر بلند تبریک عرض می‌کنم.

بیاییم دلمان را با طبیعت نورانی اهل بیت آشنا کنیم.