بابا سلام بر بدن بی سرت کنم؟

یا آن که گریه بر سر بی پیکرت کنم؟

بگذار تا که چهره گذارم به خاک تو

آنگه سلام بر بدن بی سرت کنم

وقتی نظر به شعله خورشید می کنم

یاد از شرار جان و دل و حنجرت کنم

خون می شود دلم ز تن پاره پاره اش

هر گه نظر به قبر علی اکبرت کنم

همرنگ خون دستِ ز پیکر فتاده اش

اشکی نثار تربت آب آورت کنم

چشمم فتاده است به شط فرات و باز

گریه به یاد لعل لب اصغرت کنم

از آن شبی که خواهر من از نفس فتاد

هر شب فغان ز هجر رخ دخترت کنم

بابا چه گویمت چه کشیده است عمه ام

بگذار ناله ها به دل خواهرت کنم

بابا سرم، تنم، جگرم درد می کند

گر خون دل روانه به خاک ترت کنم

پیدا کند مقام «وفائی» به روز حشر

وقتی که التفات به نوحه گرت کنم.

«سید هاشم وفایی، دینیست»