از اعتقادات شیعه بر این است که مشیت حکیمانه الهی ایجاب می‌کند که برای پیمودن راه تکامل، پیامبرانی را به سوی بشر بفرستد و در هدایت انسان به اهداف عالی خلقت، به هدایت‌های عقلی اکتفا نکند.1 خداوند در قرآن در توصیف خود می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ؛ اوست خدایى که میان عرب امى (یعنى قومى که خواندن و نوشتن هم نمى‏دانستند) پیغمبرى‏ بزرگوار از همان مردم برانگیخت تا بر آنان آیات وحى خدا تلاوت کند و آنها را از لوث جهل و اخلاق زشت پاک سازد و شریعت کتاب سماوى و حکمت الهى بیاموزد با آنکه پیش از این همه در ورطه جهالت و گمراهى بودند (جمعه/2).

برای اینکه بشر به سعادت برسد چند چیز لازم دارد:

1. فرستادن رسولی که از جنس همان مخاطب باشد.

2. همراه داشتن برنامه زندگی تا با بیان کردن آن برنامه مردم به سعادت و هدایت رهنمون شوند.

3. تزکیه کردن مردم.

4. تعلیم دادن برنامه زندگی به بشر.

5. آموزش دادن حکمت (فهم معانی).

با  این موارد گرچه در گمراهی و در مسیر انحرافی و رو به جهنم حرکت می‌کنند اما می‌توانند با اراده و توکل بر خداوند به راه سعادت و تعالی بپیوندند و به جایگاه ملأ اعلی برسند.2 زیرا هر کسی که به سمت خدا حرکت می‌کند، راهش نزدیک است. « وَ أَنَّ الرَّاحِلَ‏ إِلَیْکَ قَرِیبُ‏ الْمَسَافَة.»3

خداوند این راه‌ها را برای بشر معرفی کرده است تا جایی که «بعثت» را با واژه «منت» آورده است: « لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ؛ خدا بر اهل ایمان منت گذاشت که رسولى از خودشان در میان آنان بر انگیخت که بر آنها آیات خدا را تلاوت کند و نفوسشان را از هر نقص و آلایش پاک گرداند و به آنها احکام شریعت و حقایق حکمت بیاموزد هر چند قبلا گمراهى آنان آشکار بود.» (آل عمران/164)

در واقع «منت» به نعمتی گفته می‌شود که بزرگ باشد.4 و این فرستادن رسول منتی از طرف خداوند به بشر است و بعثت، نعمت عظیمه‏اى است که تمام نعمت‌هاى دنیا و آخرت در آن نهفته است.

با این نعمت بزرگ (بعثت پیامبر) بشر به بندگی خدا روی می‌آورد که بالاترین هدف بعثت پیامبران یادآوری عبادت و بندگی خداوند است: «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ؛ ما در هر امتى پیامبرى برانگیختیم (تا بگوید) خدا را بپرستید و از طاغوت پرهیز کنید.» (نحل/36)

بنابراین، همه مسلمانان در نمازهاى روزانه خود به این اصل مهم که هدف بعثت پیامبران است اعتراف مى‏کنند و می‌گویند: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ؛ فقط تو را می‌پرستیم.» (حمد/5)

نماز، بهترین وسیله برای سعادت بشر و شکرگزاری نعمت بعثت است.

          --------------------

1. منشور عقاید امامیه، آیت الله سبحانی، ص315.

2. اقتباس از بیانات رهبر انقلاب اسلامی امام خامنه‌ای، 10/1/1369.

3. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد،ج‏2، ص583

4. الْمِنَّةُ: النّعمة الثّقیلة؛ مفردات، ص777.